Praising Only The Universal Creator - ਸਿਰਫ਼ ਕਰਤਾਰ ਜੀ ਦੀ ਬੰਦਗੀ

www.gursoch.com

(Its English version is at the end)

ਸਿੱਖੀ ਸਿਰਫ਼ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨੀ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਵੰਡ ਛੱਕਣ ਵੱਲ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੀ ਹੈ ; ਗੁਰਬਾਣੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਪਾਉਣ ਲਈ ਉਕਸਾਉਂਦਿਆਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮਿਸਾਲਾਂ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂਕਿ  ਉਹ  ਕਿਸੇ ਦੇਹਧਾਰੀ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗ ਕੇ ਪ੍ਰਭਜੀ ਵੱਲੋਂ ਬੇਧਿਆਨੇ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵਣ |  ਚੌਥੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਹੇਠ ਲਿਖਿਆ ਸਲੋਕ ਇਸੇ ਗੱਲ ਉਤੇ ਜੋਰ ਦੇੰਦਾ ਹੈ : 

ਸਾਹਿਬੁ ਜਿਸ ਕਾ ਨੰਗਾ ਭੁਖਾ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨਫਰੁ ਕਿਥਹੁ ਰਜਿ ਖਾਏ ॥
ਜਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਫਰੈ ਹਥਿ ਆਵੈ ਅਣਹੋਦੀ ਕਿਥਹੁ ਪਾਏ ॥
ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸਾ ਸੇਵਾ ਅਉਖੀ ਹੋਈ ॥
ਨਾਨਕ ਸੇਵਾ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਕੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥

Mėhlā 4.

Sāhib jis kā nangā bẖukẖā hovai ṯis ḏā nafar kithhu raj kẖā-e.

Jė sāhib kai gẖar vath hovai so nafrai hath āvai aṇhoḏī kithhu pā-e.

Jis ḏī sevā kīṯī fir lekẖā mangī-ai sā sevā a-ukẖī ho-ī.

Nānak sevā karahu har gur safal ḏarsan kī fir lekẖā mangai na ko-ī. ||2||305

ਅਰਥ: ਜਿਸ ਨੌਕਰ ਦਾ ਮਾਲਕ ਭੁੱਖਾ  ਜਾਂ  ਨੰਗਾ  ਹੋਵੇ ਉਹ ਰੱਜਕੇ ਕਿਵੇਂ ਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ? ਜਦੋਂ ਘਰ ਉਸ ਦੇ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੁਝ, ਤਦ ਨੌਕਰ ਲਵੇ ਵੀ ਕੀ ? ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਵੀ ਜੇ  ਫੇਰ ਉਸ ਦਾ ਲੇਖਾ ਮੰਗਿਆ ਹੀ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਉਹ  ਸੇਵਾ ਵੀ ਔਖੀ ਹੀ ਹੋਈ | ਹੇ ਨਾਨਕ ! ਸੇਵਾ ਉਸ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਦੀ ਹੀ ਕਰੋ (ਉਸ ਦੀ ਸਿਫਤ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਦਿਆਂ ਜੀਵਨ ਜਿਉਂਦਿਆਂ) ਤਾਂ ਕਿ ਲੇਖਾ ਕੋਈ ਮੰਗੇ ਹੀ ਨਾ  (ਕਿਉਂਕਿ  ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ, ਲੇਖਾ  ਹੋਰ ਕੌਣ ਮੰਗ ਸਕੇਗਾ, ਇਸ਼ਾਰਾ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਵੱਲ ਹੈ )|

             ਇਸ ਸਲੋਕ ਰਾਹੀਂ  ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਚੁਕੰਨੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਇਕ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਜਾਂ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਲੱਗਣ ਤੋਂ; ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਕੇ, ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਗੋਡੇ ਟੇਕਣ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ | ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਘੁਮਰਾਹ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਹਨ; ਸੇਵਾ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਲੁੱਟ ਕਸੁੱਟ ਹੈ | ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵੇਖ ਲੋਵੋ ਕਿ  ਕਿਵੇਂ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਲੋਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟੀ  ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ | ਜੋ ਦੇਹਧਾਰੀ ਪੈਸਾ ਇਕੱਠਾ  ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਹਨ ਉਨਾਂ ਕੋਲ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਨੂੰ ਹੈ ਕੀ ? ਖੁਦ ਅਧਿਆਮਿਕ ਤੌਰਤੇ ਖਾਲੀ ਹਨ ਬਲਕਿ ਮਾਇਆ ਵਿੱਚ ਖੋਏ ਹੋਏ ਹਨ; ਉਹ ਕਿਸ ਕੰਮ ? ਅਜੇਹੇ  ਲੋਕਾਂ ਵੱਲ ਹੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ | ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੇਦ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖ ਇਸੇ ਦੁਨਿਆਵੀ  ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸਕੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਅਧਿਆਤਮਕ  ਪੱਖੋਂ ਨੰਗ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਚੱਲ ਪੈ ਹਨ | ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਾਧ ਅਤੇ ਸੱਤ ਸੰਗਤ ਉਤੇ ਵੀ ਜੋਰ ਦੇਂਦੀ ਹੈ; ਸਾਧ ਉਹ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਲਗਾਓ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਰਤਾਰ ਜੀ ਦੀ ਸਿਫਤ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲਾ ਦਿੱਤਾ; ਉਸ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਹਲੀਮੀ, ਸਾਦਗੀ  ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ; ਜੇ ਅਜੇਹਾ ਕੋਈ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਤਦ ਉਸ ਕੋਲ ਜਾਵੋ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਰਤਾਰ ਜੀ ਨਾਲ ਲੱਗਣਾ ਸਿੱਖੋ | ਸੱਤ ਸੰਗਤ ਉਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕਰਤਾਰ ਜੀ ਦੀ ਹੀ  ਸਿਫਤ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨ ਹੋਵਣ |  ਇਹ ਸਲੋਕ ਇਹ ਸਮਝਣ ਲਈ ਕਾਫੀ ਹੈ ਕਿ  ਕਰਤਾਰ ਜੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਵੇਖਣ ਦੀ ਵੀ ਜਰੂਰਤ ਨਹੀਂ |

ਸ਼ੁਭ ਇੱਛਾਵਾਂ,

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

 Praising Only The Universal Creator

The Sikhi inspires the Sikhs to remember and worship only the universal Creator, to make a living with hard work and to share with others. The Gurbani gives various examples not to connect to the people indulged in Maya so that they don’t get caught in the net of exploitation of these people. The following Slok of Fourth Guru stresses on this very issue: 

ਸਾਹਿਬੁ ਜਿਸ ਕਾ ਨੰਗਾ ਭੁਖਾ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨਫਰੁ ਕਿਥਹੁ ਰਜਿ ਖਾਏ ॥
ਜਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਫਰੈ ਹਥਿ ਆਵੈ ਅਣਹੋਦੀ ਕਿਥਹੁ ਪਾਏ ॥
ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸਾ ਸੇਵਾ ਅਉਖੀ ਹੋਈ ॥
ਨਾਨਕ ਸੇਵਾ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਕੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥

Mėhlā 4.

Sāhib jis kā nangā bẖukẖā hovai ṯis ḏā nafar kithhu raj kẖā-e.

Jė sāhib kai gẖar vath hovai so nafrai hath āvai aṇhoḏī kithhu pā-e.

Jis ḏī sevā kīṯī fir lekẖā mangī-ai sā sevā a-ukẖī ho-ī.

Nānak sevā karahu har gur safal ḏarsan kī fir lekẖā mangai na ko-ī. ||2||SGGS305

The bani of Fourth Nanak.

In essence: If a master is hungry and poor, from where his servant can eat? If the master has a thing, his servant can have it, but if there is nothing, from where the servant can have anything? If by performing someone’s service, still the account of deeds is called for, then that service is hurtful. Serve Akalpurakh through the Satiguru; it is successful, because then the account of deeds is not called for.

                          Through this slok, the Guru makes aware the Sikhs not to worship other entity than Akalpurakh. Once a Sikh gets attached to Akalpurakh by having deep faith in Him, he or she doesn’t need to bow before anyone else, because at other doors, there are teachings to misguide people so that they can be exploited. Look around how some people are exploiting other people in the name of the religion. The human being posing to be spiritual seers are into a profession of making money and what can they give to the people about divinity.

                          For those who are spiritually bankrupt, of what purpose are they?  The Guru is calling for these people. It is very sad that many Sikh people blindly are following such religious leaders whose purpose is to make money. The Gurbani, of course, stresses also to be with a “Sadh” and in “Sattsangat”; Sadh is a person who is detached from the worldly things and committed to connect the people to the universal Creator. His heart is dipped in humility and modesty. If there is a such sadh, it is worth learning from him how to connect with Akaalpurakh।  Sattsangat is a group of people that is into praising the Creator and it  is far away from the talk of making money. This slok is enough to understand that it is not worth to praise others but the universal Creator only.

Wishes

Gurdeep Singh

www.gursoch.com

The Essence Of The Bani Sidhgost - ਸਿਧਗੋਸਟ ਬਾਣੀ ਦਾ ਸਾਰ ਅੰਸ਼

http://www.gursoch.com/

(Its English version is at the end)

ਸਿਧਗੋਸਟ ਬਾਣੀ  ਦਾ ਸਾਰ  ਅੰਸ਼  ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਅੰਤ  ਵਿਚ  ਕੱਢਦੇ  ਹਨ ਕਿ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਾਉਂ ਰਾਹੀਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਡੁੱਬਣ ਬਿਨਾਂ ਉੰਨਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲੈ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ | ਆਓ ਉਨਾਂ ਗੁਰਵਾਕਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੀਏ | ਇਹ ਗੁਰੂ ਵਾਕ ਅੰਗ ੯੪੬ ਹਨ:

ਸਬਦੈ ਕਾ ਨਿਬੇੜਾ ਸੁਣਿ ਤੂ ਅਉਧੂ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਈ ॥ ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਮਾਤੇ ਨਾਮੈ ਤੇ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥ ਨਾਮੈ ਹੀ ਤੇ ਸਭੁ ਪਰਗਟੁ ਹੋਵੈ ਨਾਮੇ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਚੈ ਆਪਿ ਖੁਆਈ ॥ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਨਾਮੁ ਪਾਈਐ ਅਉਧੂ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਤਾ ਹੋਈ ॥ ਕਰਿ ਬੀਚਾਰੁ ਮਨਿ ਦੇਖਹੁ ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥੭੨॥ {ਪੰਨਾ 946}

ਅਰਥ : ਇਸ ਸਾਰੀ ਗੱਲਬਾਤ /ਸਿੱਖਿਆ /ਵਿਚਾਰ ਦਾ ਸਾਰ ਇਹੋ ਹੈ ਕੀ ਪ੍ਰਭਜੀ ਦੇ ਨਾਮ (ਨਾਲ ਲੱਗਣ ) ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ; ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਉਨਾਂ ਦੇ ਨਾਂਉਂ ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਨਾਂਉਂ ਵਿਚ ਹੀ ਮਸਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ; ਉਹ ਉਸੇ ਵਿੱਚੋਂ  ਸੁਖ ਮਾਣਦੇ ਹਨ | ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਦੇ ਨਾਂਉਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਸੋਝੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾਂਉਂ ਰਾਹੀਂ ਸਭ ਗਿਆਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਉਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਉਪਜਦਾ ਹੈ  | ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ  ਨਾਂਉਂ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਸਿਰਫ ਭੇਖਧਾਰੀ ਬਣਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਖੁਆ ਦਿੱਤੇ ਹਨ | ਹੇ ਜੋਗੀ !  ਪ੍ਰਭਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸੱਚੇ  ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ| (ਕਿਉਂ ?ਇਸ ਬਾਰੇ ਅੱਗੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਾਂਗੇ ) ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਦੀ ਜੁਗਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ | ਹੇ ਨਾਨਕ ! ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰਕੇ ਵੇਖ ਲਵੋ ਕਿ ਨਾਮ ਬਿਨਾਂ ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ (ਆਵਣ ਜਾਵਣ ) ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ |

            ਪਹਿਲਾ ਨੁਕਤਾ ਹੈ ਰੱਬ ਜੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਬਣਾਉਣੀ ਉਨਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਾਮ ਨਾਲ; ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜਨ ਦਾ ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਇੱਕ ਜਰੀਆ ਹੈ | ਇਹ ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਦਾ ਨਾਂਉਂ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਕਿੰਤੂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨਾਂ ਲਈ ਹੇਠ ਲਿਖਿਆ ਗੁਰੂ ਵਾਕ ਦਾ ਜਿਕਰ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਇਥੇ ਅੰਗ ੪੬੫:

ਨਾਉ ਤੇਰਾ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਾਇ ਲਇਐ ਨਰਕਿ ਨ ਜਾਈਐ ॥ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਦੇ ਖਾਜੈ ਆਖਿ ਗਵਾਈਐ ॥

ਅਰਥ : (ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ!) ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਨਿਰੰਕਾਰ ਹੈ, ਜੇ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰੀਏ ਤਾਂ ਨਰਕ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪਈਦਾ।ਇਹ ਜਿੰਦ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਸਭ ਕੁਝ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਹੀ ਹੈ, ਉਹੀ (ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ) ਖਾਣ ਵਾਸਤੇ (ਭੋਜਨ) ਦੇਂਦਾ ਹੈ, (ਕਿਤਨਾ ਕੁ ਦੇਂਦਾ ਹੈ) ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਉਣਾ ਵਿਅਰਥ ਜਤਨ ਹੈ।

            ਇਸ ਲਈ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਨਾਲ ਉਨਾਂ ਦੇ ਨਾਂਉਂ ਨਾਲ ਜੁੜਕੇ ਉਨਾਂ ਦੀ ਸਿਫਤ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਹੋਣ ਨਾਲ, ਉਨਾਂ ਦੇ ਕਰੀਬ ਜਾਣ  ਦਾ ਇੱਕ ਹੰਬਲਾ ਹੈ ਉਨਾਂ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦੇ ਰਸਤੇ 'ਤੇ | ਜੋ ਬਾਕੀ ਭੇਖ ਧਾਰਕੇ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਹਨ ਜਾਂ ਕਰਮ ਕਾਂਡ ਕਰਨੇ ਹਨ,ਉਹ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੁਤਾਬਿਕ  ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲਾਪ ਲਈ ਕੋਈ ਮੱਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ | ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇਨਸਾਨ ਉਨਾਂ ਦੇ ਨਾਂਉਂ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਮਨ ਇੱਕ ਮਸਤੀ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਸੁਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਸਾਰੀ ਉਲਝਣਾਂ ਦਾ ਭਾਰ ਉਹ ਹਲਕਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ | ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਇਹ ਇੱਕ ਰਾਹ ਹੈ ਇਸ ਉੱਤੇ ਜਦੋਂ ਮਨ ਰੀਝ ਗਿਆ ਗੁਰੂ ਦਿੱਤੀ ਮਤ ਮੁਤਾਬਿਕ, ਓਦੋਂ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਦਾ ਮਿਲਾਪ  ਸੰਭਵ ਹੋ ਨਿਬੜਦਾ ਹੈ | ਇੱਥੇ ਯਾਦ ਰਹੇ ਕਿ ਓਹ ਸੱਚਾ ਗੁਰੂ ਜਿਸ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪਾਇਆ ਹੈ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੂ ਇਹ ਰਾਹ ਵਿਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ | ਸੱਚਾ ਗੁਰੂ ਇੰਝ ਇਸ ਰਸਤੇ ਉਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜਰੂਰੀ ਹੈ |

            ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਉਹ  ਉਨਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੀ ਸੰਸਾਰ ਉੱਤੇ ਬਣਾਈ ਪਕੜ, ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਮਨੁੱਖ ਉਨਾਂ ਨਾਲੋਂ  ਟੁੱਟਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੁੜਦਾ ਹੈ, ਬਾਰੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ :

ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਤੂਹੈ ਜਾਣਹਿ ਕਿਆ ਕੋ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ॥ ਤੂ ਆਪੇ ਗੁਪਤਾ ਆਪੇ ਪਰਗਟੁ ਆਪੇ ਸਭਿ ਰੰਗ ਮਾਣੈ ॥ ਸਾਧਿਕ ਸਿਧ ਗੁਰੂ ਬਹੁ ਚੇਲੇ ਖੋਜਤ ਫਿਰਹਿ ਫੁਰਮਾਣੈ ॥ ਮਾਗਹਿ ਨਾਮੁ ਪਾਇ ਇਹ ਭਿਖਿਆ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਕੁਰਬਾਣੈ ॥ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪ੍ਰਭਿ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਸਭਿ ਜੁਗ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੭੩॥੧॥ {ਪੰਨਾ 946}

ਅਰਥ :"ਹੇ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ! ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਹ ਉਸ ਬਾਰੇ ਸਿਰਫ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕੀ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਤੁਸੀਂ ਆਪੇ ਛੁਪੇ ਹੋਏ ਹੋ ਅਤੇ ਆਪੇ ਜਾਹਰ ਹੋ ਅਤੇ ਆਪ ਹੀ ਇਹ ਸਾਰੇ ਰੰਗ ਮਾਣਦੇ ਹੋ; ਤੁਹਾਡੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਧੂ, ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਚੇਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੋਜਦੇ ਹਨ| ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਤੁਹਾਡਾ ਨਾਂਉਂ ਹੀ ਮੰਗਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਭਿਖਿਆ ਪਾਵੋਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁਰਬਾਨ  ਜਾਂਦੇ ਹਨ |" (ਹੁਣ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸੁਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ )  ਨਾਸ਼ ਰਹਿਤ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਸਭ ਇੱਕ ਖੇਡ ਖੇਡ ਰੱਖੀ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਖੇਡ ਦੀ ਸੋਝੀ ਉਸ ਨੂੰ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇਨਸਾਨ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ | ਉਹ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪ ਹੀ ਵਰਤ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ |

            ਸੱਚੇ  ਮਨ ਨਾਲ ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਉਤੇ ਚੱਲੇ ਬਿਨਾਂ ਪ੍ਰਭਜੀ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਸੰਭਵ ਹੈ ਨਹੀਂ; ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਬਸ ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹੱਕੇ ਪ੍ਰਭਜੀ ਬਾਰੇ ਦਾਹਵੇ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਪਲੇ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ |

ਸ਼ੁਭ ਇੱਛਾਵਾਂ

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

The Essence Of The Bani Sidhgost

At the end of the bani “Sidhgost”, the Guru concludes his thought about uniting with the Creator which is that without falling in love with the Creator’s name, there is not a chance to be united with Him. Let us ponder over the Guru’s verses on 946, SGGS:

ਸਬਦੈ ਕਾ ਨਿਬੇੜਾ ਸੁਣਿ ਤੂ ਅਉਧੂ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਈ ॥

ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਮਾਤੇ ਨਾਮੈ ਤੇ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥

ਨਾਮੈ ਹੀ ਤੇ ਸਭੁ ਪਰਗਟੁ ਹੋਵੈ ਨਾਮੇ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਚੈ ਆਪਿ ਖੁਆਈ ॥

ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਨਾਮੁ ਪਾਈਐ ਅਉਧੂ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਤਾ ਹੋਈ ॥

ਕਰਿ ਬੀਚਾਰੁ ਮਨਿ ਦੇਖਹੁ ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥72॥

Sabḏai kā nibeṛā suṇ ṯū a-oḏẖū bin nāvai jog na ho-ī.

Nāme rāṯe an-ḏin māṯe nāmai ṯe sukẖ ho-ī.

Nāmai hī ṯe sabẖ pargat hovai nāme sojẖī pā-ī.

Bin nāvai bẖekẖ karahi bahuṯere sacẖai āp kẖu-ā-ī.

Saṯgur ṯe nām pā-ī-ai a-oḏẖū jog jugaṯ ṯā ho-ī.

Kar bīcẖār man ḏekẖhu Nānak bin nāvai mukaṯ na ho-ī. ||72||

In essence: Oh Yogi Listen to the essence of all the divine discourse: without Akalpurakh’s name, there is no union with Him. Those who are imbued with His name remain in ecstasy always in His love and they have peace. Through His name, the knowledge is revealed and His understanding is obtained. Without His name, the people wear many religious garbs, but they go astray as per His will. Oh Yogi! Through the Satiguru, Akalpurakh’s name is obtained, and then the union with Him occurs. Oh Nanak! In your mind, you ponder over that without His name, one cannot be liberated.

            The first point is to make a connection with the Creator through His any given name; those who questions remembering His name practice, I refer to the following verses on 464, SGGS:

ਨਾਉ ਤੇਰਾ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਾਇ ਲਇਐ ਨਰਕਿ ਨ ਜਾਈਐ ॥

ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਦੇ ਖਾਜੈ ਆਖਿ ਗਵਾਈਐ ॥

In essence : (Addressed to the Creator) “Your name is “formless” and by remembering you by your name, one doesn’t fall in the hell (miseries ).” Everything is His like body and life; He gives and what He gives is beyond expression (If one does it, it will be not sufficient).

            Therefore, it is a kind of an effort to get connected to Akalpurakh by remembering His name. Other things like doing rituals and wearing various religious garbs don’t help in connecting to Him. When one gets connected to His name, one enters into an ecstasy and starts finding peace in it because through that, one succeeds mitigating the negative effect of the worldly worries and problems. Please remember that it is a path on which if one’s mind involves through the true Guru’s advice, becoming one with the Creator becomes easy.

            At the end, the Guru addresses the universal Creator through performing His prayer stating in a nutshell that everything is in His hand; one gets connected with Him as per His Will and there is none out there but Him:

ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਤੂਹੈ ਜਾਣਹਿ ਕਿਆ ਕੋ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ॥

ਤੂ ਆਪੇ ਗੁਪਤਾ ਆਪੇ ਪਰਗਟੁ ਆਪੇ ਸਭਿ ਰੰਗ ਮਾਣੈ ॥

ਸਾਧਿਕ ਸਿਧ ਗੁਰੂ ਬਹੁ ਚੇਲੇ ਖੋਜਤ ਫਿਰਹਿ ਫੁਰਮਾਣੈ ॥

ਮਾਗਹਿ ਨਾਮੁ ਪਾਇ ਇਹ ਭਿਖਿਆ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਕੁਰਬਾਣੈ ॥

ਅਬਿਨਾਸੀ ਪ੍ਰਭਿ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥

ਨਾਨਕ ਸਭਿ ਜੁਗ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥73॥1॥

Ŧerī gaṯ miṯ ṯūhai jāṇėh ki-ā ko ākẖ vakẖāṇai.

Ŧū āpe gupṯā āpe pargat āpe sabẖ rang māṇai.

Sāḏẖik siḏẖ gurū baho cẖele kẖojaṯ firėh furmāṇai.

Māgėh nām pā-e ih bẖikẖi-ā ṯere ḏarsan ka-o kurbāṇai.

Abẖināsī parabẖ kẖel racẖā-i-ā gurmukẖ sojẖī ho-ī.

Nānak sabẖ jug āpe varṯai ḏūjā avar na ko-ī. ||73||1||

In essence: Oh Ekankar! Only you know your state and limits (It means only He knows how big He is and how does He look); no one can express you fully. You are invisible; also, you are manifested, and you enjoy all pleasures. In your ordinance, many strivers, adepts and spiritual-guides and their disciples are in search of you; they beg from you your name and blessings and they sacrifice to your vision. The imperishable Creator has put this play on, but only the Gurmukh (the Guru  oriented one) understands it. Oh Nanak! Only Ekankar has been pervading for all ages; there is none other than Him.

            Thus, by taking the Satiguru’s advice, if one keeps connecting to the Creator by remembering Him, there is a big possibility to be with Him; otherwise, one spends life in doubts.

Wishes,

Gurdeep Singh

To Be Guru Oriented And Hardworking – ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਗੁਰਮੁਖ ਹੋਣਾ

(Its English version is at the end)

www.gursoch.com

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਜੀ  ਦਾ ਇਹ ਸਲੋਕ ਅੰਗ ੭੯੦ ਉੱਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਸਿੱਖ/ਗੁਰਮੁਖ ਬਣਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂਕਿ  ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਲਕੀਰ ਪਾਰ ਕਰਨੀ ਸੌਖੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਡੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਆਸ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ:

ਮਃ ੧ ॥ ਸਉ ਓਲਾਮ੍ਹ੍ਹੇ ਦਿਨੈ ਕੇ ਰਾਤੀ ਮਿਲਨ੍ਹ੍ਹਿ ਸਹੰਸ ॥ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹਣੁ ਛਡਿ ਕੈ ਕਰੰਗੀ ਲਗਾ ਹੰਸੁ ॥ ਫਿਟੁ ਇਵੇਹਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਤੁ ਖਾਇ ਵਧਾਇਆ ਪੇਟੁ ॥ ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਸਭੋ ਦੁਸਮਨੁ ਹੇਤੁ ॥੨॥ {ਪੰਨਾ 790}

ਅਰਥ : ਪ੍ਰਭਜੀ ਸਿਫਤ ਜੋ ਅਨਮੋਲ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਵੇਖੋ ਇਨਸਾਨ ਮੁਰਦਾਰ ਖਾਣ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਹੈ; ਉਹ ਤਾਂ ਹੰਸ ਹੈ ਬਾਕੀ ਜੂਨੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਦੀ ਮੋਤੀ ਨੁਮਾ ਸਿਫਤ ਵਿੱਚ ਰੁਝਿਆ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ  ਪਰ ਲੱਗ ਗਿਆ  ਮਾਇਆ ਪਿੱਛੇ |ਜੋ ਇਹ ਇਸ ਐਸ਼ਪ੍ਰਸਤੀ  ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਖਾਤਰ ਸੌ ਉਲਾਮੇਹ ਇਸ ਨੂੰ ਦਿਨ ਦੇ ਅਤੇ ਹਜਾਰਾਂ  ਰਾਤ ਦੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ; ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਇਸ ਨੇ ਬਸ ਆਪਣਾ ਪੇਟ ਹੀ ਵਧਾਇਆ ਹੈ | ਲਾਹਨਤ ਹੈ ਅਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਉੱਤੇ ! ਹੇ ਨਾਨਕ!  ਪ੍ਰਭਜੀ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਉਸ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੋ ਨਿਬੜਦਾ ਹੈ |

ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿੱਚ ਮਾਇਆ  ਵਿੱਚ ਗੜੁੱਚ  ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਦੀ ਯਾਦ ਅਤੇ ਸਿਫਤ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਆਇਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਹੋਕੇ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ; ਸਾਫ ਜਾਹਰ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ  ਆਇਸ਼ੀ ਮਨੁੱਖ ਉੱਤੇ ਲਾਹਨਤਾਂ  ਹੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਅਰਥਹੀਣ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਭਜੀ ਦੇ ਉਲਾਹਮਿਆਂ  ਦੀ ਹੱਕਦਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਆਓ ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਚਾਰੀਏ!

ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੰਨਣ  ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਰੱਬ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਗੁਜਾਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਰੱਬ ਜੀ ਨੂੰ ਮੰਨਕੇ ਵੀ ਐਸ਼ਪ੍ਰਸਤੀ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਕੇ ਫਾਲਤੂ   ਪੇਟ ਵਧਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਇਨ੍ਹਾਂ  ਵਿੱਚ ਰੀਝ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ | ਪੇਟ ਵਧਾਉਣਾ ਵੇਹਲੇ ਰਹਿਕੇ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਸੂਚੱਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ; ਪੇਟ ਵਧਾਉਣਾ ਆਲਸ  ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵੱਲ ਗੁਰੂ ਜੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ| ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਵਧਾਏ ਪੇਟ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਸਲੋਕ ਤੋਂ ਸਿਖਿਆ ਜਰੂਰ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ | ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਕਿ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸਰੀਰਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਪੇਟ ਵਧਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ | ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਨੁਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀਕ ਅਨਮੋਲ ਜੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਹੈ ਤਦ ਉਹ ਹੈ ਰੱਬ ਜੀ ਦੀ ਸਿਫਤ ਸਲਾਹ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਰੱਖਕੇ ਜਿਉਣਾ |  ਸਾਰੀਆਂ ਜੂਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਹੰਸਾਂ ਵਾਂਗ ਕੀਮਤੀ ਖੁਰਾਕ ਪ੍ਰਭਜੀ ਦੇ ਕੀਮਤੀ ਨਾਮ ਵੱਲ ਮੁੜ੍ਹਕੇ ਜੀਉ ਸਕਦਾ ਹੈ |

ਐਸ਼ਪ੍ਰਸਤੀ ਦਾ ਗੁੰਦਣ ਬੁਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਐਸ਼ਪ੍ਰਸਤ ਅਣਗਿਣਤ ਉਲਾਮਿਆਂ ਦੇ ਭਾਗੀ ਬੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਤ ਦਿਨ ਐਸ਼ਪ੍ਰਸਤ ਲੋਕ ਕੁਕਰਮ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਰੱਬ ਜੀ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਮਸਤ ਮਨੁੱਖ ਅਜਿਹੇ ਉਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਜੀ ਅੱਗੇ ਬੁਰਾ ਪੈਣਾ ਪਵੇ |

ਇਸ ਛੋਟੇ ਜਹੇ ਸਲੋਕ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਮੇਹਨਤ ਕਰਕੇ ਕਮਾਉਣ ਅਤੇ ਰੱਬ ਜੀ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਰਹਿਕੇ ਜੀਉਣ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਹਨਤਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਰੀਝ ਛੱਡਕੇ ਫਾਲਤੂ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੇਟ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ |  

ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ,  ਇਸ ਸਲੋਕ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਹੀ ਕਾਫੀ ਹੈ |ਇਸ ਤਰਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਕਰਤਾਰ ਜੀ ਨਾਲ ਜੁੜੋ; ਇੰਝ  ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਚਲੇ ਜਾਓ  ਅਤੇ ਜੇ ਇੰਝ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ ਤਦ ਅਜਿਹਾ ਜੀਵਨ ਲਾਹਨਤ ਹੈ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸਿਖਾਂ ਲਈ ਜੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਹੋਣ ਦਾ ਫ਼ਕਰ ਅਤੇ ਦਾਹਵੇ ਕਰਦੇ ਹਨ |

ਸ਼ੁਭ ਇੱਛਾਵਾਂ

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

*************************************************

To Be Guru Oriented And Hardworking

The following Slok is on 790, SGGS, inspires us to be the Sikhs/the Guru-oriented ones so that the line between Maya inclined living and above the Maya influences drawn by the Guru can be easily crossed as per the Guru advises us and who hopes on us to be his true followers:

ਮ; ੧ ॥
ਸਉ ਓਲਾਮ੍ਹ੍ਹੇ ਦਿਨੈ ਕੇ ਰਾਤੀ ਮਿਲਨਹ੍ਹਿ ਸਹੰਸ ॥
ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹਣੁ ਛਡਿ ਕੈ ਕਰੰਗੀ ਲਗਾ ਹੰਸੁ ॥
ਫਿਟੁ ਇਵੇਹਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਤੁ ਖਾਇ ਵਧਾਇਆ ਪੇਟੁ ॥
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਸਭੋ ਦੁਸਮਨੁ ਹੇਤੁ ॥੨॥

Mėhlā 1.

Sa-o olāmĥe ḏinai ke rāṯī milniĥ sahaʼns.

Sifaṯ salāhaṇ cẖẖad kai karangī lagā hans.

Fit ivehā jīvi-ā jiṯ kẖā-e vaḏẖā-i-ā pet.

Nānak sacẖe nām viṇ sabẖo ḏusman heṯ. ||2||

Slok of First Nanak.

In essence: That swan-mortal who attaches to the Maya-carcass forsaking the praise of Akalpurakh gets hundred reproaches a day and thousands at a night. Accursed is the life of that person, who lives without praising Akalpurakh and grows belly by eating. Oh Nanak! Without Akalpurakh, all attachments become enemy eventually.

In this slok a person is called out who, drowned in Maya, forgets the Creator and envelopes in luxuries. Obviously, the Guru advises such a person to turn back toward the Creator to become good in His court instead of becoming bad. Let us ponder over this slok further.

The believers of the Creator live in His memory; nonetheless, many people, though believe in Him, spend their lives in luxuries and to be that, they exploit others and become very lazy since they live on others instead of working hard. Letting the tummy grow out of shape is a proof of being lazy. I often ask the Sikhs to remain in shape by not turning lazy. Remember the people who work in the fields or do laborious job don’t grow their tummies out of shape. In this slok, the most important valuable job is to praise the Creator and make a living by working hard. Among all the lives, it is only the man who can live by turning toward the name of the Creator by keeping Him in the memory.

In the luxuries, one inclines towards the acts which are morally and ethically questionable, thus such acts make us low before our Creator. In the slok, the Guru inspires us to do hard work and to live remembering our Creator so that we never become lazy.
This slok alone tells us how to live respectfully; for us, it is enough to make it our guiding force. The Guru inspires us to get connected with our Creator very sincerely to negate the Maya influences and if it is not done, the life spent without His praise will be shameful; this slok is applicable to tall Sikhs who feel proud and claim to be the Sikhs of the Guru but have become lazy.

Wishes

Gurdeep Singh

www.gursoch.com

The need of spiritual knowledge - ਅਧਿਆਮਿਕ ਗਿਆਨ ਦੀ ਜਰੂਰਤ

www.gursoch.com

(Its English version is at the end) 

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਸਲੋਕ ਜੋ ਅੰਗ ੭੯੧ ਉੱਤੇ ਹੈ ਲਿਖਦੇ ਹਨ

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥ ਦੀਵਾ ਬਲੈ ਅੰਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥ ਬੇਦ ਪਾਠ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਖਾਇ ॥ ਉਗਵੈ ਸੂਰੁ ਨ ਜਾਪੈ ਚੰਦੁ ॥ ਜਹ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਅਗਿਆਨੁ ਮਿਟੰਤੁ ॥ ਬੇਦ ਪਾਠ ਸੰਸਾਰ ਕੀ ਕਾਰ ॥ ਪੜ੍ਹ੍ਹਿ ਪੜ੍ਹ੍ਹਿ ਪੰਡਿਤ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰ ॥ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਸਭ ਹੋਇ ਖੁਆਰ ॥ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਤਰਸਿ ਪਾਰਿ ॥੧॥ {ਪੰਨਾ 791}

ਅਰਥ: ਦੀਵੇ ਬਲਣ ਨਾਲ ਹਨੇਰਾ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ  ਜਿਵੇਂ ਧਾਰਮਿਕ ਪੁਸਤਕਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਬੁਰੀ ਮੱਤ/ਬੁਰੇ  ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਭਾਵਨਾ ਮੁਕਦੀ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਸੂਰਜ ਦੇ ਚੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਚੰਦ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਮੱਧਮ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਿਆਨ ਆਉਣ ਨਾਲ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਉਂਝ ਸੰਸਾਰ ਧਾਰਮਿਕ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਵੱਲ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸੰਸਾਰੀ ਵਿਹਾਰ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਇੰਝ ਪੰਡਿਤ ਵੇਦ ਦੇ ਪਾਠ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅਸਲੀਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੀਕ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਮੱਤ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀ ਤਦ  ਤੀਕ ਇਨਸਾਨ ਖਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ | ਹੇ ਨਾਨਕ! ਗੁਰੁ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣੀ ਮੱਤ ਬਦਲ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਇਸ ਸੰਸਾਰੀ ਸਾਗਰ ਵਿਚੋਂ ਪਾਰ ਉਤਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | 

        ਆਓ ਇਸ ਗੁਰੂ ਸਲੋਕ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀਏ; ਹਨੇਰੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਦੀਵੇ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਲਈ ਗੁਰੂ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿਰੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਨ ਨਾਲ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਨੂੰ ਮੋੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ  ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਉਹ ਗੁਰੂ ਜਿਸ ਨੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ | ਓਹੋ ਮਨੁੱਖ ਜੋ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਅੱਗੇ ਆਪਣੀ ਵਿਧਵਤਾ ਤਿਆਗਕੇ  ਗੁਰੂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸਾਗਰ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰ) ਪਾਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ | ਇਸ  ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਇਸ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਗਿਆਨ ਬਿਨਾਂ ਹਨੇਰਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਗੁਰੂ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ| ਜੋ ਇਨਸਾਨ ਗੁਰੂ  ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਢਾਲਕੇ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਗੁਰਮੁਖ ਸੰਸਾਰੀ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਗੱਲ ਬਹਿਸਾਂ ਅਤੇ ਨੁਕਤਾਚੀਨੀ ਵਿੱਚ ਸੀਮਤ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਜੇ ਵੇਦ ਪੜ੍ਹਕੇ ਪੰਡਿਤ ਚਿੱਕੜ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸਕੇ ਤਦ ਕੋਈ ਹੋਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਂਗ ਧਾਰਮਿਕ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਕੇ ਕਿਵੇਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੋਧ ਸਕਦੇ ਹਨ | ਗੁਰੂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਕੇ ਜਿਉਣਾ ਹੀ ਅਤੀ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਨਹੀਂ ਪੰਡਿਤਾਂ ਵਰਗੇ ਪੜ੍ਹਨ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬਸ ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ |

ਸ਼ੁਭ ਇੱਛਾਵਾਂ

ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

www.gursoch.com

The need of spiritual knowledge 

ਸਲੋਕ ਮ; ੧ ॥ ਦੀਵਾ ਬਲੈ ਅੰਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥
ਬੇਦ ਪਾਠ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਖਾਇ ॥ ਉਗਵੈ ਸੂਰੁ ਨ ਜਾਪੈ ਚੰਦੁ ॥
ਜਹ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਅਗਿਆਨੁ ਮਿਟੰਤੁ ॥ ਬੇਦ ਪਾਠ ਸੰਸਾਰ ਕੀ ਕਾਰ ॥
ਪੜਹ੍ਹਿ ਪੜਹ੍ਹਿ ਪੰਡਿਤ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰ ॥ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਸਭ ਹੋਇ ਖੁਆਰ ॥
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਤਰਸਿ ਪਾਰਿ ॥੧॥

Salok mėhlā 1. Ḏīvā balai anḏẖerā jā-e.

Beḏ pāṯẖ maṯ pāpā kẖā-e. Ugvai sūr na jāpai cẖanḏ.

Jah gi-ān pargās agi-ān mitanṯ. Beḏ pāṯẖ sansār kī kār.

Paṛĥ paṛĥ pandiṯ karahi bīcẖār. Bin būjẖe sabẖ ho-e kẖu-ār.

Nānak gurmukẖ uṯras pār. ||1||

Slok of Third Nanak.

In essence: When the lamp is lit, the darkness goes away. Merely reading of the Vedas doesn’t stop sinful inclinations. When the sun rises, the moon is not seen; in the same way, when the true knowledge comes in the mind, the darkness of ignorance disappears. Studying Veda is a worldly tradition and pundits study them and reflect on them, but without understanding Akalpurakh, they ruin their lives. Oh Nanak! Through the Guru, one ferries across the world ocean.

Note: ਬੇਦ ਪਾਠ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਖਾਇ: Here ਮਤਿ doesn’t mean intellect as it is taken by many interpreters(see ਮਤਿ ਬਸਿ ਪਰਉ ਲੁਹਾਰ ਕੇ,1369, SGGS ), because in this very Slok, the Guru declares “reading Veda” is just a tradition without any fruit, because the Guru makes it clear in theses verses: (the Veda reading is only a worldly tradition with no gains ਬੇਦ ਪਾਠ ਸੰਸਾਰ ਕੀ ਕਾਰ).The Guru is clear that merely reading religious books cannot be useful if the divine knowledge is not obtained and that is possible only through the Guru, who has truly realized the Creator.

          Let us ponder over this slok. As we need the light to eliminate darkness, we need a Guru to get rid of our illusional darkness of the mind; so we need a Guru for our spiritual progression, because by reading merely books on spirituality, we cannot progress spiritually. That is what the Guru says that when a seeker follows a true guru, he or she overcomes our demerits and starts progressing spiritually. This slok stresses that without a true Guru (who has a spiritual experience) one cannot break away from the Maya and its negative effects and those ones who use the Guru’s teachings in the real life cross the worldly ocean; otherwise, by merely debating on the spiritual issues, nothing happens. If the Veda readers couldn’t get out of the chains of Maya, how other people can do that by reading the spiritual scriptures? Obviously, it is important to use the light of the Guru to eliminate the Maya darkness of the mind to free it from the Maya effects.

Wishes

Gurdeep Singh

www.gursoch.com